Odłożył kubek zupełnie wyłączając się na słuchanie. Zmarszczył znów brwi wpatrując się w stół i kończąc jeść. Nie wie ile? Ale to chyba znaczy, że jest pewien, że jakieś są. Skończył jeść i wypił do końca herbatę. To go wcale nie pocieszyło. Nie wiedział nawet kim jest dla tego bruneta. Wstał i włożył naczynia do zlewu

Drgnął i przymknął powieki czując język chłopaka na swojej szyi. Przygryzł na moment wargę i zamknął oczy uspokajając się. - Tak, chodźmy - nie odpowiedział nic na wcześniejsze pytanie ignorując również fakt, że brunet znów nazwał go słodkim.

Powędrował wolno za nim na korytarz. Ubrał swoje buty i wlepił wzrok w chłopaka jakby chciał zapamiętać co ten robi. " Wolę Ciebie od jakichś tam dziewczyn". Słowa młodszego wciąż chodziły mu po głowie przez co był nieco nieobecny. Jakby nagle go olśniło pobiegł szybko do góry, do jego pokoju. Po niecałej minucie wrócił z czapką na głowie - zapomniałbym - uśmiechnął się lekko i otworzył drzwi wychodząc następnie z jego mieszkania.

Wyszczerzył się szeroko patrząc na niego - Nie, kocham tylko Ciebie - minęło dosłownie 5 sekund, a poczerwieniał na twarzy uświadamiając sobie co właśnie powiedział. Odwrócił się szybko tyłem do niego czując jak serce mu wali. - Chodźmy już! - niekontrolowanie powiedział dość głośno i żwawo ruszył przed siebie w kierunku swojego mieszkania

Odwrócił wzrok gdzieś na bok widząc, że chłopak się przysunął. Przez to przypadkiem wszedł prawie w uliczną lampę. Poprawił czapkę na głowie i skierował wzrok przed siebie. Dlaczego tak się denerwował? Przecież brunet zupełnie się tym nie przejął. Całą drogę do swojego mieszkania milczał. Podziękował w duchu Bogu, że nie mieszkali daleko od siebie. Widząc z oddali swoje mieszkanie zerknął na bruneta i przyspieszył nieco kroku

[zt]

Odkąd się poznali minęło trochę czasu, który głównie spędzali ze sobą. A co najdziwniejsze - wcale się sobą nie nudzili, ani nie narzekali na swoje towarzystwo. Było im dobrze i to było najważniejsze. Tsuki wyjął z lodówki zgrzewkę piwa, a z zamrażalnika wyjął lody sorbetowe (a'la Frugo/solo) i ruszył na górę do swojego pokoju, gdzie aktualnie Ourell grał na konsoli w jakąś wyścigówkę z komputerem. Obserwując tak chłopaka, brunet aż sobie przypomniał o pierwszym spotkaniu i ich pierwszej grze na konsoli - kręgle na kinektcie. Trochę z tym zabawy było, a gdy doszła do tego wygrana w postaci masażu... Nie czekając dłużej wszedł do środka i postawił zgrzewkę na biurku, po czym usiadł przy swoim chłopaku i otworzył oba lody, jednego z nich wsadzając do buzi szatyna. Przecież jego ręce zajmował obecnie pad, i jak się spodziewał, nie puszczą one go tak szybko. A przynajmniej nie do zakończenia wyścigu. - Uważaj na tego za tobą. - mruknął, liżąc swój mrożony deser, a jego wzrok na chwilę powędrował na Shinohiego leżącego pod łózkiem

Uśmiechnął się, kiedy ten wygrał i spojrzał na niego, gdy ten się słodko oburzył. - Ale żyjesz i chyba masz się dobrze, prawda? - zaprezentował mu swoje białe ząbki, aby po chwili znów wziąć loda do buzi i zaczął go ssać. W końcu na taką pogodą, jaka panowała obecnie, takie słodkości były w sam raz. Przyjemnie ochładzały ciało i smakowały nieziemsko. Wyjął jednak po chwili zamrożony sorbet z ust i przysunął się do szatyna, całując go w policzek. - Przepraszam. Nie chciałem cię zabić. A przynajmniej nie celowo. - uśmiechnął się niewinnie, i po chwili odsunął się nieco od niego, powracając do jedzenia swojego loda. Przy tym szarookim było mu tak dobrze... Nie musiał o nic sie martwić i każdy dzień wydawał sie beztroski. A kłótnie? Oczywiście się zdarzały. Ale czarnooki znalazł sposób, jak udobruchać swoje kochanie, przez co nie raz lądowali w łóżku. Ale jak to mówią... Cel uświęca środki, prawda? Cały czas patrzył się na starszego chłopaka, aby po chwili wysunąć cześć loda z opakowania i zacząć go ssać i lizać, po czym w końcu go odgryzł i pogryzł.

-Ale mój chłopak jet najlepszy i takie coś nie przeszkodziło mu w zwycięstwie. - uśmiechnął się, wciąż zawzięcie z wielką pasją konsumując swój 'posiłek'. Doskonale zdawał sobie sprawę z reakcji dziewiętnastolatka na to. I dobrze. Bo właśnie o takie zachowanie z jego strony mu chodziło. Chciał go zawstydzić i jakby mu coś zasugerować... I on nie może mu przecież nic zarzucić, prawda? W końcu młodszy chłopak jadł tylko spokojnie smacznego loda. Nic więcej. Niby nic więcej. Spojrzał po chwili na konsolę, na Ourella, na pada, na Ourella, na telewizor, po czym znów na Ourella. - Nie, nie teraz. Możesz zagrać jeszcze rundę albo dwie. Wolę w spokoju skończyć swojego loda. - przyznał zgodnie z prawdą, powracając do swojej jakże zajmującej i wciągającej czynności. A najlepsze było to, zę ten lód dla niego wcale ni był zimny. Był zupełnie jak każdy inny, normalny posiłek.