Miał dziś potworny dzień. Musiał być w szkole godzinę wcześniej, cały dzień załatwiał sprawy przyszłej wycieczki integracyjnej oraz przy okazji musiał przywołać do porządku kilkudziesięciu uczniów, którzy zapomnieli, że do tego miejsca przychodzi się w mundurku, palili na terenie szkoły, czy też zachowywali się nieodpowiednio wobec pierwszaków. Na własnej skórze poczuł rozpoczęcie nowego roku w Słodkim Amorisie. Wszedł do pokoju spokojnie, aczkolwiek przyglądając mu się bliżej, można było zobaczyć zmęczenie w jego oczach. Usiadł przy swoim biurku, oparł się o oparcie i skrzyżował ręce na klatce piersiowej, wzdychając lekko. Dziewczyna nie mogła się liczyć na coś w rodzaju powitania. Nigdy nie witał się z nikim poza nauczycielami i personelem szkoły. Spojrzał na stertę dokumentów, po czym na wiceprzewodniczącą
- Wypełniłaś coś, czy wszystko moje? - było to bardziej pytanie retoryczne, wiedział doskonale, że spędzi najbliższe kilka godzin przy tych papierach, gdyż do dużej większości papierów Kaede nie może mieć wglądu. Odłożył je na bok i ponownie przeniósł wzrok na dziewczynę.
- Dyrektorka wymyśliła sobie wycieczkę i my jesteśmy odpowiedzialni za załatwienie jej, czym się już zająłem. Tak też jeśli ktoś będzie ciekaw, jedziemy nad morze do kurortu... Druga sprawa to początek roku i jak wiesz problemy z pierwszakami. Działamy tak jak zawsze, najpierw słownie, potem siłą. Problem w tym, że ten rok przyniósł mało potulnych uczniów, tak też to pierwsze możesz sobie od czasu do czasu darować. Jeśli ktoś by miał do ciebie pretensje, zwal wszystko na mnie... - odetchnął i podszedł do automatu z kawą. Musiał wypić jej trochę, gdyż nie czuł się dziś zbyt dobrze, czego oczywiście nie dał po sobie poznać.
- Chcesz? - wskazał ruchem głowy na automat.

Czy odgadł jej zgrywanie niewiniątka? Już dawno. Nie mógł powiedzieć, że była przewidywalna, czy też doskonale ją zna. On po prostu potrafił zawsze odczytać to co ludzie kryją za maską, sam przecież swoje niedoskonałości krył pod zdyscyplinowanym, wiecznie spiętym i poważnym liderem samorządu uczniowskiego. Najwyższy czas chyba przyszedł na to, aby wyjawił jakie ma stanowisko w tej całej grze i gdy usłyszał odpowiedź, zaczął przygotowywać dla nich kawę. Zerkał na nią kątem oka.
- Miałem... ale powiem ci, nic niezwykłego... nawyki typowo gimnazjalne i myśl o swojej nietykalności. Czyli to co przerabialiśmy już milion razy... - nie przejął się zbytnio żadnym ze spotkań, gdyż nie poznał nikogo wyjątkowego, albo chociażby odrobinę interesującego. Kawa zrobiona, więc teraz pora na bardziej prywatną rozmowę, a nie tylko o szkolnych debiutantach. Podał jej gorący napój tak jak lubi. Usiadł na siedzeniu obok.
- Przy mnie możesz zachowywać się normalnie... - upił łyk kawy, mając zamknięte oczy. Nie rozmawiał jeszcze z wiceprzewodniczącą w jej prawdziwym wcieleniu. Co prawda były kiedyś jakieś "przebłyski", ale ciężko było jednak uznać to za znaczące zmiany w jej dotychczasowym image.

Z pewnością, gdyby chciała aby był z nią szczery, sama do końca nie wiedziałaby czy tak naprawdę jest. Hibari był człowiekiem nie do rozgryzienia. Mogłoby się wydawać, że poświęcił się całkowicie szkole oraz samorządowi. W rzeczywistości jednak, może nie było odwrotnie, ale jednak jakaś różnica była i to niemała. Informację o nauczyciele zignorował, ponieważ wiedział to już od dawna przed rozpoczęciem roku. Wiele spraw, które wydawałyby się być tajemnicą, było mu znanych, czy tego chcieli czy nie. Dorobił się takiej opinii, takiej rangi w tej szkole, że niemożliwością byłby jakikolwiek brak informacji na dowolny temat z życia szkoły, nauczycieli, czy samych uczniów. Upił jeden, nieznaczący łyk kawy po czym kątem oka spojrzą na swoją zastępczynię.
- Powinienem znać na wylot swoją prawą rękę... - odrzekł cicho, aczkolwiek dalej słyszalnie, mając jeszcze posmak spreparowanych ziaren w ustach. Przy nim gra pozorów zdawała się na nic, on zawsze potrafił rozgryźć każdego, wystarczyło tylko jedno spojrzenie w oczy, a on czytał z ludzi jak z otwartych książek. Z nią tyle razy miał okazję spotkać się oczami w tym samym punkcie, że też byłby debilem, gdyby nie potrafił z tego skorzystać i wyciągnąć wniosków. On jednak należy do ludzi niekiedy zbytnio inteligentnych.
- Od pewnego czasu zauważyłem, że nie ma nikogo interesującego w szkole... - dodał wyjmując temat chyba sobie z dupy, gdyż było to kompletnie nie na tą sytuację. Nie wiedział czy taką samą opinię ma Kaede, więc wypadało wiedzieć. Szkoła stała się nudna, zbyt standardowa. Może najwyższy czas dać trochę luzu gówniarzom, a potem znowu ich przycisnąć? Takie psychologiczne zabawy były jednym z jego bardziej lubianych zajęć, aczkolwiek mogłoby się to niekorzystnie odbić na jego reputacji oraz na bezpieczeństwie szkoły. Na stratę tych dwóch rzeczy pozwolić sobie nie mógł, tak też jak szybko pomysł się pojawił, tak szybko zniknął.

Nie wymagał od niej zupełnie niczego, oznajmił tylko, iż wie o niej wiele rzeczy i nie musi udawać kogoś kim nie jest, przynajmniej w jego obecności. Bądź co bądź powinni mieć chociaż minimalne zaufanie do siebie, a jeśli będą rozmawiać tak jak im wygodnie, tym lepiej. Być może nawet będą się dogadywać. Teraz źle nie było, ale zawsze może być lepiej, prawda? On tylko odrobinę się maskował, dlatego też nie można było stwierdzić jednoznacznie czy mówi szczerze, czy też udaje, chcąc uniknąć jakiegoś tematu, czy niechcianej odpowiedzi. Problem w tym, że on już do tego przywykł. Chyba nikt na tym globie nie zna go jeszcze z innej strony, przez co zagłębił się w swojej grze i można powiedzieć, że maska stała się twarzą.
- Striptiz, huh? Kolejny raz myśl o swojej nietykalności... Niech utrzymują się w tym przekonaniu przez chwilę jeszcze, to im tak dopierdolę, że same złożą podanie o odejście ze szkoły... - to go właśnie denerwowało. Przez takie niewinne żarciki, on potem miał górę roboty, przy segregowaniu danych uczniów biorących udział w tego typu rzeczach, czy też musiał wypełniać zbędne papiery odnośnie tego jaką karę dać, czy wszystko się zgadza z prawami ucznia i tak dalej. Nuda, a zarazem w cholerę dodatkowej roboty, czego nikomu chyba nie życzył. Skończył kawę, gdyż nie lubił robić niczego powoli, tak też minuta osiem i kofeina jest w jego organizmie.
- Ta wycieczka to mi już bokiem wychodzi... - położył się na krześle, gapiąc się w sufit. Wszystko załatwił, a teraz będzie musiał jeszcze jechać z całą tą gównarzerią. A mógł być taki piękny tydzień opieprzania się na Galapagos, na którym piłby drinki i stukał tamtejsze kobiety. Pierwszy urlop od dawna, a tu chuj. Całe szczęście nie jedzie tam w roli opiekuna, toteż pozwiedza sobie okolice na własną rękę, tak jak ma to w zwyczaju. Nigdy z grupą, gdyż on preferował bycie samemu i to niezależnie od sytuacji.

Jak striptiz, to od razu myślał, że damski. W końcu męski to nie jest żaden show, a raczej robienie z siebie debila. No cóż, szkoła roiła się od tego typu ludzi, toteż nie wnikał kto to był konkretnie, gdyż gówno go to interesowało prawdę mówiąc.
- Dobrze jest przyjebać z tonfy... - powiedział to tak jakby obrażony, aczkolwiek wcale tak nie było. Prawdą było, że jest jedyną osobą zdolną do pobicia uczniów za zwykłe naruszenie regulaminu. Ta wycieczka była kompletnie nie w jego stylu. On takie wyjazdy omijał szerokim łukiem, a słysząc słowo "integracja" miewał bóle głowy i inne tego typu schorzenia. To zdecydowanie było coś, czego on po prostu nie lubi, no ale prawdę mówiąc, co on lubi?
- Zapuszczę się gdzieś w głąb i chuj wie kiedy wrócę... - chyba nawet nie zamierzał wracać do kurortu. Ewentualnie tylko na noc, choć on zapewne będzie spać całe dnie gdzieś na słoneczku, opalając się. Napewno będzie musiał odwiedzić cukiernię no i jakiś bar, jak to ma w zwyczaju na takich wycieczkach.
- Ty zapewne będziesz się integrować, huh? - bynajmniej nie obchodziło go to, co robi jego prawa ręka. Było to coś w deseń rozwinięcia tematu, który chyba niedługo zacznie już być ciągnięty na siłę.

W pewnych kwestiach był przewidywalny, no ale przeważnie takiemu zjebowi mogło coś odwalić na momencie i wtedy pojawiał się problem. To był taki Joker w tej talii. Niby znany, a tak naprawdę nikt nie może go pokonać, rozgryźć i te podobne. To czyniło z niego idealnego lidera samorządu uczniowskiego. Dodając do tego siłę perswazji i rąk oraz nieprzeciętny intelekt był wzorem, może nie do naśladowania, ale do tego typu zadań. Fakt faktem takie zabawy były nie dla niego, nie zmienia to jednak faktu, że grał już w tego typu rzeczy, co prawda było to dawno i nieprawda, ale nie był taki zielony jeśli chodzi o wycieczki. Uważnie przyglądał się wszystkim czynnościom jakie wykonywała vice-przewodnicząca i skwitował to małym uśmiechem, co było rzadkim widokiem.
- Gdybyś to nie była ty, to może bym uwierzył... - skwitował krótko i skrzyżował ręce na klatce piersiowej. Naszła go mega ochota na spalenie odrobiny marihuany, nie wiadomo dlaczego. Być może było mu potrzebne odrobinę narkotyku na rozluźnienie, aczkolwiek nie mógł tego powiedzieć, gdyż nikt nie wie, że jest nałogowym palaczem. Tym lepiej dla jego nieskazitelnej reputacji. Z pewnością na wycieczkę zabierze odrobinę swojego rarytasu, wraz z jakimś drogim alkoholem i blaszką sernika.
- Więc co będziesz robić? - spytał, gdyż tak naprawdę nic nie wiedział o Kaede. Udawała cały czas kogoś innego, więc przyszedł czas na to, aby w końcu opuścić kurtynę i wyjawić co krąży jej w głowie. Oczywiście prawdopodobną odpowiedzią była ta sama co jego, wyjście solo na miasto, no ale, może go czymś zaskoczy.

Istotnie, gra psychologiczna pod tytułem "pierdolnij tonfą" była jedną z lepszych zabaw, przynajmniej dla niego, a jak się okazuje, również dla niej. Na pewno mógł jeszcze stwierdzić, że byłaby zdolna przygarnąć dzieciaczki i walić ich po łbach swoimi czy też jego tonfami, znał ją na tyle, aby wiedzieć, że to co powiedziała było poniekąd szczere. Nie silił się na skwitowanie jej wypowiedzi uśmiechem czy też jakimś gestem zadowolenia, toteż powinno jej wystarczyć, zwykłe otwarcie oczu przez przewodniczącego.
- Jesteśmy bardzo przykładnym samorządem... Ani przewodniczący, ani vice-przewodnicząca nie mają zamiaru brać udziału w integracji swojej kochanej szkoły. To takie smutne... - oczywiście był to czysty sarkazm, bo tak naprawdę kto by się przejmował takim stosunkiem do tej sprawy Kae i Hibariego? Oni swoje zrobili, zorganizowali wycieczkę, mało tego jadą na nią. Reszta należy już do reszty. Co prawda to oni powinni zacząć dogadywać się z innymi uczniami, ale najwidoczniej samorząd Słodkiego Amorisu był na tyle ponury, że takie rzeczy wychodziły im bokiem. Od czasu do czasu zerkał na Kaede, widząc wyraźnie, że nie może usiedzieć na miejscu. Raz to stała, raz siedziała, jakby miała owsiki jakieś. Najwidoczniej energia ją rozpiera. Tym lepiej, im więcej energii tym lepsza i efektywniejsza praca.
- Ale powiedz mi szczerze, skoro jesteśmy tacy aspołeczni, to na chuja pakowaliśmy się w to gówno? - chodziło mu oczywiście o samorząd uczniowski, bo niby o co? Do szkoły chodzić muszą, tak też jedyną rzeczą, która ich łączyła poza szkołą jest samorząd, no i może jeszcze czarne włosy oraz zamiłowanie do tonf. Pytanie było trafne, bo tak naprawdę sam chyba nie wiedział dlaczego podjął się tego zadania. Prawdopodobnie chodziło o władzę i przywileje, ale bez tego przecież można żyć, prawda?