Dziewczyna zignorowała wszelkie cienkie dogryzki, które padły z ust białowłosego. W milczeniu przyglądała się dyrektorce, która właśnie wtargnęła do pomieszczenia. Jednak kolejne słowa chłopaka sprawiły, iż na jej twarz wpłynął wręcz niebiański uśmiech, który na jej obliczu mógł zwiastować jedynie kłopoty. Uniosła rękę w stronę zapiętych pod szyją guzików, po czym powolnym ruchem zaczęła je odpinać.
- Chętna? Myślę, że nie byłoby to błędnym wnioskiem. A tak między nami, zwracanie się do mnie "kochanie" jest o tyle trafne, co w ogóle - wypowiedziała te słowa czymś co w zamiarze miało być uwodzicielskim szeptem, ale brzmiało raczej jak hamowana chęć mordu, czego wrażenie potęgowały diabelskie ogniki igrające w ciemnych oczach Li. Dziewczyna kątem oka spojrzała na zniecierpliwioną panią dyrektor, jednocześnie przestając rozpinać do połowy rozchłestaną koszulę. W tym momencie jej uwaga oderwała się od postaci chłopaka, a ona sama ruszyła w stronę drzwi świecąc biustem i czarnym stanikiem wyglądającymi spod luźnego materiału. Dziewczyna w milczeniu ruszyła za koleżanka. [z/t]

No! W końcu zapanował spokój. Dyrektorka uśmiechneła się pod nosem, a potem wyszła.[zt]

Lil dopiero co pojawiła się na miejscu, a już została zmuszona na łażenie po szkole. Doprawdy... Jak na razie nie miała najmniejszej ochoty na szkolne mury jednak dopóki facet nie da jej cynku to nie może obejrzeć mieszkania. Poza tym kto lubił szkołę? Chyba te małoletnie kujony. Oczywiście doceniała zdolnych uczniów, lecz nie znosiła dzieciaków, które na siłę latały za nauczycielem, byleby tylko wkupić się na stałe w jego łaski. Olivia mogła liczyć na szczęście, ponieważ jasnowłosa kobieta miała do czynienia z trzema językami w swoim życiu. Rosyjskim, jako że to jej ojczysty język, niemieckim, ponieważ takiego nauczano w szkołach, kiedy do niej chodziła (a wcale to nie było tak dawno temu) oraz francuskim jako kaprys blondynki.
Tymczasem maszerowała z dwiema pokaźnymi walizkami przez korytarz szukając jakiegoś dogodnego parapetu w celu podłączenia laptopa. Ona nawet potrafiła być wybredna wobec najbardziej błahych spraw. Zmarszczyła brwi w wyraźnym niezadowoleniu spowodowanym obecnością jakiejś osoby. No, ale może przynajmniej wiedziała kto tu uczy chemii. W końcu jak na razie była asystentką, wiec dobrze byłoby poznać współpracownika. Bez najmniejszego zawahania podeszła ku dziewczynie. Stanęła przed nią lustrując jej twarzyczkę obojętnym spojrzeniem. Nie była na tyle chamska, by od razu "mierzyć" dziewczątko. Coś czuła, że jej towarzyszka jest nieposkromionym diabłem. Tak czy inaczej... Mniejsza z tym. Chodziło jej tylko o informacje.
- Cześć- mruknęła po francusku czekając na jakiś odzew z jej strony.

Na całym terenie szkoły, nie tylko na zewnątrz, ale również wewewnątrz, można było poczuć zapach dymu i spalenizny.  Rozprzestrzeniał się on w bardzo szybkim tempie. W tym czasie, od strony męskiej łazienki, zaczęły się delikatnie palić bujne krzaki krzewów. Iskry płomieni przedostały się do łazienki chłopców, powodując małe podpalenie. Z racji bezpieczeństwa uczniów i całego personelu szkoły, wszyscy zostali powiadomieni przez radiole szkolną, o natychmiastowym opuszczeniu wszystkich budynków szkoły, co za tym idzie - odbywające się lekcje zostały odwołane.

Cisza zapadła na dłuższą chwilę, w czasie której dokonywała się ta wzajemna lustracja. Z jej strony powodowana głównie ciekawością.
- Co takiego? - jej mina wyrażała kompletne ogłupienie i jeśli przed chwilą mogła od biedy uchodzić za groźną, to teraz już zupełnie nie. "Panienko"? To z kim właściwie Dusza ma do czynienia? Czyżby to ktoś z personelu szkolnego? Jakaś nowa woźna? To właściwie wszystko jedno.
Pierwsze, co rzuciło się Olivii w oczy, to oczywiście błękitne tęczówki mówczyni. Reszta jak reszta, nie wyróżniała się czymś na tyle, by przykuć jej uwagę. Nie posądzała ją jednak o to, że jest starsza. Trzeba było jej pogratulować zachowania estetyki.

- Dobrze się czujesz? - zainteresowała się niemal uprzejmie, bo w końcu z wariatami trzeba ostrożnie. Spalić żywcem? Ona jakoś nic nie czuła. A może ona zwyczajnie ją podpuszcza? Musi się strasznie nudzić siedząc sama w szkole.
- Jak chciałaś, by Ci ktoś zabrał stąd te walizki to wystarczyło poprosić. - wyręczyła ją od dźwigania jej klamotów. Jakoś nie chciała mieć na pieńku z panią woźną. Pewnie dlatego, że nie chciała często napotykać na śliską podłogę w szkole...
- Ale Ci się spieszy.. - rzekła w końcu, kierując się za nią.