Brunet uśmiechnął się delikatnie, opierając brodę o czubek głowy szatyna. Jego bliskość była wspaniała. Jego kociak był przy nim i nie liczyło się nic innego. Nic, oprócz nich. Pocałował go we włosy i zamknął powieki. Ta chwila mogła trwać wiecznie.

Brunet zaśmiał się i złapał szatyna za nadgarstki. On nigdy nie odpuści, prawda? Westchnął, spoglądając w jego szare tęczówki.
-Słodziaku, co ty wyprawiasz?

-Mało? - uśmiechnął się, przechylając głowę w bok i położył jego dłonie na swojej klatce piersiowej, wciąż trzymając go za nadgarstki.
-Ale co masz na myśli, że wciąż jest mi mało?
Naprawdę chciał być z tym chłopakiem sam na sam, ale jeśli tak się stanie, to czy znów nie wylądują w momencie, gdzie będą robić to samo? A może gdzieś wyjdą?

-Ja cię macam? Chyba pomyliły cie się osoby, słodziaku. - uśmiechnął się delikatnie, całując chłopaka w nos. Naprawdę wypadałoby gdzieś wyjść, ale w miejsce, gdzie nie ma takich tłumów. Gdzieś, gdzie pomimo towarzystwa to byliby wciąż sami.

-Nie wiem. Jak najdalej stąd. - uśmiechnął się, zsuwając się z sofy na ziemię. Nie za bardzo chciało mu się robić cokolwiek. Złapał swoją koszulkę w rękę i szybko nałożył ją, po czym wstał z ziemi, stając przed szatynem. - A gdzie ty chcesz iść?

-Idźmy na koniec świata. - uśmiechnął się, przeciągając i spojrzał na szatyna. To nie tak, że nie chciał tu wracać, ale chciał jak najszybciej znaleźć się wśród ludzi. W końcu co za dużo, to niezdrowo. A co do wycieczki... Sam nie był pewny szczegółów. Nawet nie zdążył oddać nikomu zgłoszenia. A no właśnie. Podszedł do swojej torby i wyjął z niej rulonik. Gdzie tu to jest... A no tak. Wycieczka miała trwać cztery dni a zaczynała się...
-Jutro.

Chłopak bez słowa nałożył swoje trampki i wyjął z torby paczkę fajek, chowając ją do kieszeni. Wyprostował się, przeciągając i odrzucił torbę na bok,aby nikomu nie przeszkadzała.
-Dobra, a więc prowadź. - powiedział, wychodząc na zewnątrz i zatrzymując się na schodach, aby chłopak mógł zamknąć mieszkanie.

[zt]