Gdy już skończyła opadła bezwiednie na krzesło rozglądając się po sali, wszystko było jak należy, tak jak to sobie wyobrażała. Pomieszczenie nie posiadało okien, więc jedyne co, mogła pobawić się natężeniem światła, jednym słowem, było ciemno jak i zimno, można rzec, że niczym w kostnicy. Siedzenia zostały przystrojone delikatną mgiełką pajęczyn, które miły dodawać starości pomieszczeniu jak i dwa szkielety siedzące z przodu - Pani Charlotte, otyła, chciwa kobieta ubrana w suknię z falbankami w kolorze krzykliwego różu wraz z kapeluszem przystrojonym długim piórem flaminga, zaś w parze z nią Pan Willy, starszy, poczciwy dżentelmen w czarnym smokingu, białym fraku, wypolerowanych lakierkach i kruczoczarnym cylindrze, oczywiście Pan Willy jak i jego żona, Pani Charlotte już od dawna nie żyli, w końcu byli już szkieletami, które od jakiegoś czasu służyły Anabell. Oczywiście w sali nie obyło się bez dobrego nagłośnienia, w którym Bell się ubóstwiała, pomniejszę głośniki zostały sprytnie schowane pod siedziskami oglądających grające te same efekty dźwiękowe, jedynie pojedyncze, ukryte w narożnikach dodawały ciche piski szczurów, które efektywnie potrafiły przerazić osoby podatne na strach, lub te z słabszą psychiką, jak to czasem tłumaczyła An jej stara nauczycielka. Chyba każdy z Was pamiętał barok, kiedy to kobiety miały w zwyczaju nosić gorsety próbując się przy tym nie udusić, jak i mężczyźni, którzy mieli w zwyczaju chodzić w eleganckich smokingach wyrabianych na zamówienie wraz ze swymi przenośnymi zegarkami schowanym w kieszeni marynarki, a że temat przewodni był taki a nie inny, Bell również ubrała się w odpowiedni strój.  Włosy splątane w dobierańca delikatnie opadały na jej plecy, szyja została okryta ciężką, czarną kolią wraz z sygnetem baronowej. Suknia została uszyta w kolorze piasku pustyni, zaś gorset, który był widoczny jedynie z przodu był w kolorze jasnego brązu. Rękawy sięgały za łokcie, zakończone długimi, koronkowymi falbanami, zaś sama suknia została udekorowana u spodu delikatnymi falbankami, oczywiście nie zabrakło paniera, który ewidentnie zwiększał szerokość sukni. Westchnęła ciężko siadając pomiędzy małżeństwem w pierwszym rzędzie, wyciągnęła komórkę dalej próbując dodzwonić się do Howaito, ewidentnie się spóźniał, a tego nie znosiła najbardziej.

Przez dłuższą chwilę zapatrzona dalej siedziała sobie wygodnie w towarzystwie swych starych znajomych, dopiero po usłyszeniu znajomego głosu podniosła wzrok znad komórki. Wstała leniwie rozpoznając nowo przybyłego, zresztą trudno byłoby nie poznać osobę, którą znało się przeszło sześć lat. Oparła dłonie na bokach spoglądając na niego spode łba, niczym matka - Dłużej się nie dało? - rzuciła opryskliwie dalej zła, jednakże po dłuższym czasie jedynie westchnęła po czym ruszyła w jego stronę wciąż ubrana w suknie. - Co o tym sądzisz? - zapytała ciekawa odpowiedzi, dalej się uśmiechając - Oczywiście nie zapomnij o Państwu Barells - dodała spoglądając na kościotrupy w pierwszym rzędzie, wtórnie wróciła spojrzeniem na swego asystenta, przyglądając mu się z entuzjazmem.

Westchnęła cicho - Skoro byłeś z nimi nie mogłeś mi chociaż wysłać sms-a? - spojrzała na niego rozżalonym wzrokiem - No ale cóż, ważne, że przyszedłeś - dodała ściszonym tonem. Położyła dłonie na udach oceniając swą suknię po czym wtórnie przeniosła wzrok na Howaito, jednego była pewna, jeśli chodzi o ubiór, miał rację. Odwróciła się do niego bokiem - A więc mógłbyś ścieśnić wiązanie? - zapytała kątem oka spoglądając na swój gorset przeplatany długą wstęgą, zdziwiona jego ostatnią odpowiedzią spojrzała na niego niepewnie, lecz po chwili uśmiechnęła się delikatnie - Nie założyłeś soczewek, czyż nie? - zapytała stojąc w tym samym miejscu co poprzednio.

Wyprostowała się biorąc w dech, nie przepadała za gorsetami, zresztą nie przepadała za całym jej "arsenałem", który miała obecnie na sobie, jednakże co się nie robi dla sztuki? Westchnęła mimowolnie czując ucisk, obróciła się do niego przodem uśmiechając się lekko po czym rozczochrała jego włosy, wciąż uważała go za małego chłopca lubiącego bawić się w piaskownicy, chodź ile było w tym prawdy, nikt raczej nie mógł powiedzieć. - Następnym razem nie zapomnij ślepa kuro - rzekła rozbawionym tonem, ruszyła ku scenie kątem oka spoglądając na chłopaka - Zaaklimatyzowałeś się w nowej szkole? - zapytała ciekawa, chodź nie dała tego po sobie poznać, było to dość normalne pytanie, można rzec, "na miejscu".

Weszła na podest, ustawiła się na środku sceny rozglądając się dookoła - Przestronna, nie sądzisz? - zapytała ściszonym tonem głosu uśmiechając się szerzej niż dotychczas, to był jej mały świat, który tak kochała, pomimo swej dorosłej postaci wciąż była w środku małym dzieckiem, schowanym pod wieloma warstwami odpowiedzialności. Przymknęła oczy delektując się chwilą ciszy, splotła dłonie za plecami prostując się, po dłuższej chwili w bez ruchu wtórnie przeniosła wzrok na mówiącego po czym sama odebrała mu "pałeczkę" biorąc głos - Dopiero tu przyjechałeś, a już Ci romanse w głowie. Może tak weźmiesz się trochę za naukę? - rzekła spoglądając na niego karcąco, niczym wyrodna matka.

Obserwowała go w ciszy przyglądając się ze skupieniem jego poczynaniom, nie odezwała się, jedynie usiadła na skraju sceny spuszczając nogi w dół, co wraz z ramą było dość wielkim wyczynem. Westchnęła odganiając z twarzy pukiel miedzianych włosów spoglądając w pustą przestrzeń, uciekając umysłem w przyszłość, nie skupiając się na słowach Howaito, które i tak bezceremonialnie docierały do jej umysłu, choćby nie wiadomo jak bardzo starała się nie słuchać, i tak zawsze słyszała. Westchnęła przeciągając się, odwróciła wzrok ku chłopcu odpowiadając mu bez większych ogródek na poniższe pytania - Wielu aktorów ukończyło szkołę aktorską lub teatralną, więc jeśli chcesz zostać aktorem powinieneś się przyłożyć do nauki Howaito - rzekła poważnym tonem po czym znów wróciła do swej zamyślonej osoby odpowiadając zza mgły - Obecnie dopiero będziemy mieć pierwszą lekcję, zobaczymy na co stać naszą nową klasę po czym dokładnie ocenimy ich szanse, na chwilę obecną chce zobaczyć jak będą działać bez zbędnego zagnieżdżenia w historii. - zakończyła uśmiechając się szerzej - Tematem przewodnim jest Bal karnawałowy w Zamczysku Draculi - tutaj urwała, przyciągając na twarz maskę - I zgadnij, kto będzie Draculą.

Przyglądała się poczynaniom chłopaka aż do teraz, gdy to niefortunnie uderzył w scenę, przyciągnęła rękę do ust powstrzymując śmiech. Rozbawionym spojrzeniem przeniosła wzrok przed siebie wyciągając ręce przed siebie, rozciągając się, suknia nie była jedną z najwygodniejszych kreacji jakich Bell w swoim życiu nosiła. Zerknęła na niego kątem oka posyłając mu delikatny, niepewny uśmiech. Zastanowiła się przez krótką chwilę, fakt, Howaito nigdy nie był skory do przebieranek, na ale cóż poradzić, gdy Dracula jest tak wymagającą postacią? Osobiście sama chętnie wcisnęła by się w czarny smoking wraz z dziką różą w kieszonce, ale kto wtedy byłby główną Panią domu? Odruchowo spojrzała na chłopaka uśmiechając się szyderczo, bo czego nie robi się dla sztuki? Westchnęła przybierając obojętną minę - Jeśli nie chce być Draculą, ja nim będę, jednakże Ty musisz zostać Baronową - odparła spoglądając się w dal, jak gdyby nie powiedziała nic dziwnego, normalna konwersacja.