Imię i nazwisko: Demon Siergienievicz
Wiek: 17
Orientacja: Bi
Wygląd: Wysoki chłopak z mięśniami. Ma blond włosy i zielono-niebieskie oczy. Nie posiada zbędnych kilogramów i można by sądzić, że nie ma wad. Oprócz tej jednej, że jego żebra są bardzo wyczulone na łaskotki. Taka pamiątka po wypadku. Poza tym można stwierdzić, iż chodzi z cwaniackim uśmiechem na mordzie. Na ciele ma tatuaż, który przypomina jakieś znaki czy nie wiadomo co.
Charakter: Demon to chłopak, który raczej buja w obłokach. Głownie obłoki te opływają krwią i innymi myślami. Lubi znęcać się nad niewinnymi i robić na złość. Jedynymi osobami jakie to omija są przyjaciele. Dla nich zrobiłby wszystko, bo w końcu oni dla niego też powinni. Pan Siergienievicz to wykwalifikowany kłamca. Nigdy jego słowa nie wymykają się spod kontroli. Umie dogryźć albo zaleźć za skórę. Udaje mu się wyjść cało z kłopotów dzięki czemu nauczyciele uważają go za wzór. Bierze odpowiedzialność nie tylko za siebie, ale i za przyjaciół. Często jest porywczy i wybuchowy, a także ironiczny. Zachowuje się bezczelnie kiedy tylko przyjdzie okazja. Można do niego mówić, a i tak zrobi swoje. Uczy się na błędach. Uważają go za niepoprawnego optymistę oraz cwaniaka. Potrafi zyskać czyjeś poparcie, ale tylko udaje, że cię lubi. Na jego przyjaźń na prawdę trudno zasłużyć. Jeśli lubisz koty to wiedz, że on będzie twoją zmorą. Przyjemniejsza część jest taka, że nie olewa praz domowych. W stosunku do dziewczyn zachowuje się różnie. Owszem jest dojrzały, ale jeżeli spotkał cię los bycia plastikiem to on nie będzie się patyczkować. Reszta również dzieli się w dwóch dziedzinach. Te, które są podobne doń uważa za spoko kumpele, a te mające słabą psychikę i delikatne wnętrze...No cóż, o takich myśli w jeden sposób, którego nie warto przybliżać. Pociągają go chłopcy, ale tylko wyjątkowo fajni. Jednak to on chce być najniegrzeczniejszym chłopcem jakiego widziała szkoła.
Historia postaci: Urodził się daleko stąd. Ojciec? A gdzieżby tam. Zostawił rodzicielkę kiedy tylko zaszła w ciążę. No i może powiedzmy, iż małżonka nie była najczulsza. Wychowywała Demona do pierwszego roku życia, po czym oddała go do sierocińca. Tam wiadomo, przetrwanie nie najłatwiejsze. Chłopak w wieku sześciu lat znalazł sobie paczkę kumpli, których już raczej nikt nie chciał adoptować. A ziółka z nich były, więc młody przejął ich zachowania. Mając osiem lat jacyś państwo zdecydowali się na opiekę. Biedni ludzie wytrzymali jego towarzystwo tylko trzy dni. W tajemnicy wam powiem, że Demonowi pasowało przebywanie ze swoją paczką. Ostatecznie stał się cud. Kiedy miał dwanaście wiosen, znaleziono całej gromadce(czterem chłopakom) rodzinę. Było to dość wygodne, bo nikt ich nie rozdzielił i wszyscy byli zadowoleni. Problem polegał na tym, iż przez czas nadzoru kuratorskiego chłopcy musieli być grzeczni. Dlaczego? Ano dlatego, że ich "rodzice" byli gangsterami. W końcu zaczęli ich nauczać owego fachu. Po to ich potrzebowali, żeby mieć młodą krew w grupie. Ćwiczenia, gung fu, judo, tai chi...To sztuki walki, których się uczył. Przenieśmy się do sytuacji mającej miejsce, gdy młody miał piętnaście lat. Akcja miała być jak każda inna, ale tym razem wpadły gliniarze i większość organizacji została rozstrzelana bądź złapana. Jemu udało się uciec. Strzelił do stojącego na drodze policjanta, zabił i wyskoczył przez okno z dziesięciopiętrowca. Mówicie nie możliwe? Spadł na jadący samochód z sianem. Wytrzymał i kolejny cud, nic mu nie było. Oprócz stresu. Oczywiście niedługo potem został znów zabrany do sierocińca. Tam przydzielono go do rodziny zastępczej i tak już zostało.
Znak rozpoznawczy: Tatuaże, zielono-niebieskie oczy, wisiorek, który zawsze ma na szyi.
Uwagi:
-nie pali
-nie bierze narkotyków
-pije na imprezach

Ostatnio edytowany przez Demon (2013-05-18 13:52:21)