-Zależy też od tego, co według ciebie uznawane jest za pomoc. - położył dłoń na karku i przechylił głowę w bok, rozciągając szyję.
-No racja. Szpieg musi nie rzucać się w oczy. Więc na pewno nie nadajesz się na tą posadę. - uśmiechnął się i rozejrzał dookoła.
-Będziemy tu dalej stali jak te dwa kołki, czy może gdzieś usiądziemy? - brunet jeszcze nie do końca rozbudził się po małej drzemce i nie uśmiechało mu się stać tak bezczynnie przez jeszcze jakiś czas.

-Nic a nic. Każdy pomyliłby cię ze zwykłym szarym człowiekiem. Na przykład ze mną. Albo z tłustą ciotką Mirandą. - przewrócił oczami i uśmiechnął się.
Przeciągnął się i poprawił torbę na ramieniu, na chwilę zatrzymując wzrok na błękitnym niebie pokrytym białymi chmurkami.
-Ja też nie wiem. - westchnął i ruszył na chłopakiem.

Zdjął torbę i rzucił ją na ławkę, po czym sam na nią usiadł. Westchnął i założył ręce za oparcie.
-Kto wie. Jakby się przyjrzeć uważnie, to można zobaczyć podobieństwo. - uśmiechnął się, spoglądając w stronę szatyna.
-Jeśli chcesz zostać szpiegiem, to jesteś zdecydowanie za kolorowy. W takich ubraniach nigdzie się nie zakradniesz i nie przejdziesz nie zauważony. - przeniósł wzrok przed siebie, wpatrując się w wodę.

Spojrzał zdziwiony na chłopaka. Nawet przyjemnie się z nim gadało.
-Cóż... Teraz prawie każdy jest zapatrzony w siebie i większość ludzi nie widzi prawie nic, poza czubkiem swojego nosa. Ja od razu bym cię zauważył. Zwłaszcza, że gdybyś miał czerwone spodnie przypominałbyś Papę Smerfa.

Chłopak uśmiechnął się. Śmieszyło go to, jak tłumaczył, że nie jest smerfem.
-Nie rzuciłeś, ponieważ chodziłem z głową w chmurach i nawet nie zauważyłem o co się potknąłęm. Ale gdybym jednak był normalny, od razu bym cię zauważył. - zakrył dłonią usta, zasłaniając ziewnięcie. - A może to dlatego, że nie do końca się obudziłem? Nie ważne. - dłonią poczochrał swoje włosy, a jego wzrok utkwił w małej chmurce o kształcie palca, która powolutku wlokła się po niebie.

Położył dłoń na piersi i również westchnął teatralnie.
-Oj, przepraszam, moja wina. Mogłem poczekać, aż wpadnę na ciebie... - z udawanym zamyśleniem podrapał się po głowie. - Co ja biedny bym zrobił w takim wypadku? No nie wiem... Może złapał tego durnia i skopał mu dupsko? - uśmiechnął się.

-Może i bym spał, ale ja nie śpię jak kamień, jak niektórzy. Ale czemu od razu nagi? - podniósł jedną brew i spojrzał na towarzysza. Trzeba przyznać, chłopak umie zwracać na siebie uwagę. Spojrzał na szatyna. I jest bardzo porywczy.
-Mogą twierdzić, co sobie chcą. Opinia innych obchodzi mnie tyle, co zeszłoroczny śnieg. - znów odgarnął włosy. Cóż, to już wpadł w jego nawyk i tego nie zmieni.

Położył łokcie na oparciu ławki. Spojrzał na jezioro, gdzie pływały kaczki i uśmiechnął się delikatnie.
-Jestem jaki jestem i nie muszę podobać się każdemu. Nikt nie jest idealny. Na razie tak. Ale w życiu każdego znajdzie się taka osoba, której zdanie jest dla nas najważniejsze.