-Kociaku... - brunet cudem wydobył z siebie jakikolwiek dźwięk przypominający mowę. Oddychał szybko i płytko, a serce o mało co nie wyskoczyło z jego klatki piersiowej. Bliskość tego szatyna była niesamowita. Jego ciało takie ciepłe, rozpalone... Ich ruchy były coraz szybciej. Czarnookiemu już niewiele brakowało. Spełnienie było już tak blisko, ale czy... nawet nie dałby rady spytać się dziewiętnastolatka o zgodę.

Ostatnie pchnięcia... To było już za wiele. Brunet objął szarookiego mocno w pasie i wszedł w niego aż do samego końca. To było zbyt wiele. Spiął wszystkie mięśnie. Doszedł, jęcząc prosto w ucho kochanka. Ty wszystko... To było naprawdę wspaniałe uczucie. Nie do opisania. Rozluźnił się, opierając czoło o ramię starszego licealisty. Próbował zapanować nad swoim oddechem, lecz nie za bardzo mu to wychodziło.

Brunet przyciągnął szatyna jeszcze bliżej siebie. W tej chwili nie potrzebował niczego więcej. Przechylił głowę w bok i ustami delikatnie musnął szyję szatyna.
-Kocham Cię, Kociaku... Jesteś... Jesteś wspaniały...
Mruknął, zamykając powieki. Starał się zapanować nad tą mała pukawką w jego piersi, która biłą jak szalona i swoim płytkim oddechem, ale nie za bardzo mu to wychodziło.

-Chyba... Chyba powinniśmy iść się umyć. - Brunet nie mógł zaprzeczyć. Było mu naprawdę dobrze. I niczego więcej nie było mu trzeba. Teraz był szczęśliwy, tak jak nikt inny. W końcu był z nim. Z tym małym, pięknym, szarookim, bezbronnym, brązowowłosym, słodkim kociakiem. Kociakiem, który należał tylko d o niego.

Ostatnio edytowany przez Mitsukuni (2013-04-15 22:54:21)

Brunet wstał i głośno wypuścił powietrze z płuc. Naprawdę to było niesamowite doświadczenie. Bez słowa ruszył za chłopakiem. Gdyby kiedyś ktoś mu powiedział, że3 chłopak którego nie zna będzie mu tak bliski jak Ourell... Po prostu wyśmiałby go w twarz. Ale... To tylko ponad dwadzieścia cztery godziny, a już nie wyobrażał sobie życia bez tego szatyna.

Chłopak uśmiechnął się i po chwili dołączył pod prysznic do szatyna. Oblizał wargi i przytulił się do jego pleców. Na szczęście powoli się uspokajał i mógł mówić w miarę normalnie. Pochylił się, odgarniając jego włosy na bok i pocałował go w szyję.
-Mój kociak... - uśmiechnął się i delikatnie objął go w pasie.

-Tego się spodziewam. - chłopak wziął z szafki żel i nalał go na ręce, aby po chwili umyć nim klatkę piersiową i tors szatyna. Przecież czekała go jeszcze kara. Uśmiechnął się pod nosem, oblizując wargi.

-Tego się spodziewam, kociaku. - uśmiechnął się. A jak niby ma inaczej reagować? Nawet nie chciało mu się udawać. Nie teraz. Ale skoro i tak ma zostać "ukarany", to chyba może go nazwać słodziakiem jeszcze kilka razy, prawda? Polizał skórę pod uchem szatyna i dłońmi zaczął myć jego boki.