-Niby czemu? Już masz mnie dość? - wstał i przeciągnął się. - Czy po prostu twoja kotka po tobie jest taka leniwa? - poprawił swoje włosy i uważnie spojrzał na chłopaka.

-Czyli jesteś leniwy. - westchnął. Czyli znów będzie skazany na nudę. Westchnął. Ciągłe przekonywanie go też nie miało sensu. Skoro nie chciał, to mówi się trudno.

Uśmiechnął się i nałożył buty. Czasem łatwo kogoś do czegoś przekonać Wystarczy odpowiednie podejścia. Przerzucił swoją torbę przez ramię i otworzył drzwi od mieszkania.
-Nie mam zamiaru. - uśmiechnął się i skierował się w stronę domu. - No to chodź.
[z/t]

- Wszystko okej - odpowiedział spokojnie podchodząc do drzwi wejściowych swojego mieszkania. Poszukał kluczy w kieszeni spodni. Zerknął na bruneta i wyjął klucze. Wsadził jeden w odpowiednie do tego miejsce i przekręcił go. Chwycił za klamkę i otworzył drzwi. Odsunął się na bok by nie blokować wejścia - wchodź

Wszedł za nim i zamknął drzwi. - Jest w porządku przecież - uśmiechnął się zdejmując buty i szybko poszedł do kuchni. Widać było tylko jak coś za nim przemknęło do pomieszczenia. Nałożył do miski kota jedzenie, a zwierz odrazu zaczął jeść. Pogłaskał kotkę po grzbiecie i wyszedł z kuchni. - Biedna była głodna - zaśmiał się cicho i poszedł do pokoju zerkając czy chłopak idzie za nim. W końcu nie był wcześniej w jego pokoju, mimo, że już tu raz był. Przeleciał wzrokiem po pomieszczeniu stwierdzając po chwili, że jest porządek. Chwycił plecak i spakował do niego potrzebne rzeczy.

Zerknął na niego i uśmiechnął się. - Jest nieco mniejszy niż Twój, ale jak to sie mówi może ciasny, ale własny... czy jakoś tak - zaśmiał się i podszedł do bruneta po spakowaniu plecaka. Pomachał dłonią przed jego twarzą by na niego spojrzał, ale natychmiastowo zasłonił mu nią oczy. - Oślepłeś - zaśmiał się cicho. Byłoby fajnie wracać tak do domu w którymś ktoś na Ciebie czeka. Ale jeżeli miał nie wyjeżdżać to nie mógł zrobić nic innego jak zamieszkać sam.

Zabrał dłoń z jego oczu i odsunął się o krok tak, żeby chłopak go puścił. Przynajmniej miał nadzieje, że to zrobi - nagłe ozdrowienie! - prawie, że krzyknął niby z radością w głosie. Spuścił nieco wzrok, zatrzymując go na jego torsie. - Jako inwalida też byś był se..... świetny - uśmiechnął się lekko - poza tym tu jakbyś upadł to o nic się nie pokaleczysz... chyba, że rzeczy magicznym sposobem zaczęły by się na Ciebie zrzucać to wtedy kto wie

Zacisnął automatycznie powieki czując jak bicie jego serca znów przyspiesza. Jeżeli teraz brunet zacznie.... Był tak blisko. Oparł dłonie na jego torsie. Ugryzł jego język jednak nie za mocno i zaczął się wyrywać. - Co jeżeli się spóźnimy?